Bianconero

اغلب تصور بر این است که الان که مجلس حسابی از سر و رویش اصول گرایی می بارد ، و ریاست جمهورمان در سازمان ملل نماینده ء «حکومت اسلامی» ست ، دیگر باید هر چه می گویند را نصب العین قرار داد و از آن نتیجه گرفت که آینده سیاسی چگونه ترسیم خواهد شد.می خواهم چندین برهان خلف بیاورم :
هاشمی شاهرودی کسی بود که علناً گفت اکبر گنجی آزاد می شود،نشد.
حداد عادل گفت امیدواریم مجلس در رای اعتماد اصولی عمل کند،نکرد.
ریاست جمهوری گفت با دادن ابتکار اتمی اش ،اقبال جهانی خواهد یافت،نیافت.

مثال از این دست فراوان است.اما منظور :
من فکر می کنم،در ساختاری این چنینی که جای پای تند رو ها پشت صحنهء سیاست پر رنگ تر می شود،اشتباه بزرگی ست حتی اگر ملاک مان سخنان رهبر انقلاب باشد.
سابق بر این جمهوری اسلامی چندین «پاچه ور مالیده» حرفه ای داشت ،که در صحنه بین الملل آن ها را می فرستاد تا حسابی شلوغ کنند، اما پشت درهای بسته ،ایران از تمام کشور های هم سایه اش حسابگرانه تر عمل می کرد.قدرت مند ترین شاهد اش،«ایران – کنترا» ست.این واقعه به خوبی نشان می دهد که نظام ،حتی در روزهایی که به ظاهر آتشین بود ، روی از میز مذاکره بر نمی گرداند.اما حالا ظاهراً بر عکس شده ، چهره هایی میانه رو و بی دردسر چون لاریجانی و حداد عادل و آصفی نمایندهء نظام شده اند،در حالیکه سیاست های کلان را کسانی دیگر و در جایی دیگر برای اش تصمیم می گیرند.شاهد اش هم پرونده اتمی ایران ، حداد عادل می گوید که مایل نیست پرونده به شورای امنیت ارجاع شود.اما جایی دیگر دارند برای دوران تحریم نقشه می کشند.

خلاصه این که این روز ها ، حتی به چشم هاتان هم اعتماد نکنید بابام جان!(با لهجهء غیاث آبادی بخوانید)