Bianconero

جانانه نقد می کند سخن.
بهانه را تکرار نام گنجی گرفته ،اما به کاری دست زده که فی الواقع بسیاری ادعایش کردند، از جمله کل جبهه موافق شرکت در انتخابات، و گفتند از آن چشم می پوشند چون اکبر در بند است ،اما خب حالا که نمی گذارند به در آید ،و خواب شیرین ایشان هم تعبیر نشده ، فراموش اش کردند.هم خودش را و هم آرا اش را.
از ابتذال لوس آنجلسی انتظاری نیست ، که «مانیفیست دوم » را به روی موزیک غربی می خواندند وقت انتخابات و پشت اش جبهه می گرفتند که :«بعله ، ببینید او هم می گه شرکت نکنید»
هیچ یک جرات نکردند که نزدیک آرای اکبر شوند،تا مبادا او به «آن طرفی» بودن محکوم نشوند.البته که خامی کردند و رندی.ورنه ف.م. سخن که به قول حاجی آقای هدایت «خورده پُرده ای» با کسی ندارد ، به این راحتی قدم در این وادی گذاشت ، تا امروز که اعتراضی نشنیدم که فلانی دارد یک زندانی را می کوبد.

اما سوی دیگر قضیه ،کمی شخصی ست .نظر من این بود که هر که به حد فهم خود، و چه بهتر که با مطالعه ، به نقد آرای گنجی بپردازند در وبلاگ شان ،برنامه ام در وبلاگ هم همین بود.اما وقتی غولی چون سخن قدم در این وادی می گذارد، عرصه سیمرغ بر پشه(خودم) تنگ می آید.

اما به قول معروف ، سنگ پای قزوین ، جلوی زبان و روده درازی ما کم می آورد.خواهم نوشت ، با مطالعه البته ، در مورد مانیفیست اکبر ، که گفتن از اکبر هیچ فایده نکرد.اما قویاً باور دارم اگر حجم مطالب علمی ، و یا حداقل غیر احساسی ، در مورد اکبر ، فراوان شود، برای فردای خودمان خوب است.فردایی که از پس پردهء احساس ، سنگ محک می زنیم کارهایمان را.


از شیرین ترین یادگار ها ی وب نگاری ام ، جایزه زرین ام از سخن است ،بخوانید اش این پایین ، تا متوجه شوید ،چرا می ترسم که عرض خود برم و زحمت بزرگان بدارم.