این نقد یک آقای محترم است.این هم پاسخ یک آقای سمج(در معنای مثبت آن) است.اینکه تاج زاده اصرار دارد که اصلاح طلبان هرچه می کشند از تلاش برای استیفای حقوق ما شهروندان درجه 2 و 3 است،یه کم خارش آور است،اما انصاف کنید،سوزش آور نیست.اگر قرار به سوزش باشد،شرط می بندم اگر روی هر لینکی که از جستجوی نام شهرداردر اینترنت کلیک کنید با تمام وجود درک خواهید کرد.امتحان کنید.
به هیچ وجه آنقدر احمق نیستم که خودم رو وسط بحث 2خُبرهءسیاسی بندازم،و طلب بیلم رو کنم،اما می خواستم بگم:
از حرف های دیهیمی آنجا که مشروط کردن رای را به ائتلاف با «ما» کرده خوشم آمد.
از حرف های تاج زاده هم آنجا که به نقش موثر اپوزیسیون در هنگامه انسدادسیاسی اشاره کرده را بیش از بقیه پسندیدم.به نظرم،در هر جامعه طبیعی مقبولیت از آن اپوزیسیون است ومشروعیت از آن حکومت.البته در جوامع «طبیعی».
همین جا هم اعلام کنم،اگر به فرض فردا تمام موانع دموکراسی از سر راه ایران برداشته شه پوسته صلب به قول حجاریان حقیقی شکسته شه،من رایم را در یک انتخابات آزاد به امثال تاج زاده خواهم داد،نه اینکه «دیگرانی» چون دیهیمی را به جامعه آرمانیم دورتر از تاج زاده میبینم،بلکه فکر میکنم دیهیمی در موضع اپوزیسیون برای هر حکومتی از نان شب واجب ترند.دلیل مهم تر اینکه اصلاح طلبان (به قول عوام)کننده هستند،دو دهه حضوردر مناصب مدیریتی از انها مدیرانی قابل تامل ساخته،به فرض که در وقت ورود کارنابلدان انقلابی بودند.مطمئن باشید حتی اگر روزی علم مدارانی هم چون امریکاییان هم قرار باشد قدرت را در ایران به دست کسی بسپارند،اولین گزینه «اصلاح طلبان پیش رو» خواهند بود.در زمینه مدیریت کلان چیزی که قبل از همه می آید شناخت از چیستی و چگونگی سیستم (سامانه) است. (تکبیر)
تمام لینک ها از آق بهمن است.
